Σάββατο 5 Ιουλίου 2008

Στην κορυφογραμμή

Στην βόρεια κορυφογραμμή του Πηλίου, από Πλιασίδι μέχρι Πουριανό Σταυρό υπάρχει ένας δρόμος που εξυπηρετεί τις ανάγκες της αεροπορίας αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και πύλη εισόδου στα 1450-1500m για όσους θέλουν να πιάσουν τα πρώτα ή τα τελευταία χιόνια (τέλη Οκτώβρη και τέλη Απρίλη) μέσα από την άνεση του αυτοκινήτου τους. Δυστυχώς η υψηλότερη κορυφή είναι μη προσβάσιμη λόγω των ραντάρ αλλά έτσι και αλλιώς η μαγεία κρύβεται εκατέρωθεν του δρόμου καθώς εκεί εντοπίζονται τα καλύτερα τμήματα του δάσους Οξιάς και κυρίως στην περιοχή της ρεματιάς της Λαγωνίκας, Βόρεια και δυτικά του Πουριανού Σταυρού αν και εκεί για να πας πρέπει να περπατήσεις αρκετά, από Μακρινίτσα ή από Πουρί. Ωστόσο δεκάδες πηγές και ρέματα ξεκινάνε από αυτό το κομμάτι του βουνού.

Μία άποψη της κορυφογραμμής:


Η κορυφή Αηδονάκι στα 1537m από την οποία πηγάζουν πολλές πηγές ακόμα και λίγα μέτρα κάτω από αυτή. Ενδεικτικό του γεγονότος ότι δέχεται πολύ μεγάλες ποσότητες υετού, ειδικά το χειμώνα με βορειοανατολικούς ανέμους είναι ότι πέρυσι το Φεβρουάριο με αυτοσχέδιο βροχόμετρο μέτρησα 300mm ενώ φέτος τον Φεβρουάριο παρά τον ήπιο χειμώνα είχε 3m χιόνι.


Έχω παρατηρήσει τριών ειδών Οξιάς, μία χαμηλή θαμνώδη που φτάνει τα 3-4 μέτρα, μία με πολλούς κορμούς που φτάνει τα 8-10 μέτρα και την ψηλή λεπτόκορμη που φτάνει τα 20-25 που είναι η κλασσική δασική, η οποία φτάνει θεωρητικά τα 30-35 μέτρα αν και δεν πιστεύω ότι στο Πήλιο μπορεί να φτάσει σε τόσο μεγάλα ύψη. Στην κορυφογραμμή απαντάται κυρίως το πρώτο είδος και το δεύτερο κατά κύριο λόγο. Αν όμως αρχίσεις να κατηφορίζεις τις βόρειες και ανατολικές πλαγιές συναντάς το τρίτο. Πέρα από τις οξιές έχω παρατηρήσει μαυρόπευκα στο Πλιασίδι και ένα είδος λεύκας.

Εδώ μερικά πιθανώς αιωνόβια δέντρα που προκαλούν θαυμασμό.


Και μία μοναχική, αλλά περήφανη


Ο καρπός της Οξιάς


Το τέλειο καμουφλάζ


Αν υπάρχει κάτι καλό με τη δημιουργία των δασικών δρόμων, όπως αυτός που τράβηχτηκε η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι ότι δημιουργεί ξέφωτο για τα άνθη. Ωστόσο λίγο παρακάτω ο άγνωστος δρόμος έχει κλείσει από ένα ρέμα που επανέφερε την τάξη και έσκαψε το δρόμο. Εκεί λοιπόν που τελειώνουν οι ροδιές των τζιπικών των κυνηγών, η αναγέννηση προχωρά με βήματα ταχύτατα.

Εκεί λοιπόν που επικρατεί η "αναρχία" της φύσης αρχίζουν τα θαύματα...
Ένα έντομο σε στυλ κολίμπρι το

Agrius convolvuli